همزمان با هفته وحدت، نشست بررسی «سیمای پیامبر در شعر فارسی» در مدیریت اسناد و کتابخانه ملی منطقه جنوب کشور در شیراز برگزار شد.
علی‌اشرف صادقی، عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی گفت: با خواندن لغات معادل فارسی، واژه‌های کهنی به دست می‌آید، (کهن‌ترین نسخه آن در سال 850 ه.ق است.) نشان می‌دهد زبان قرن نهم ما به این شکل نبوده و عبدالحمید انگوری واژگان خود را از فرهنگ‌های کهن انتخاب کرده و در مقابل کلمات عربی گذاشته است. باید به این نکته توجه کرد و دریافت که او از چه فرهنگ‌هایی برای انتخاب واژگان کهن فارسی استفاده کرده است؟
نویسنده کتاب «نشانه‌شناسی و علم اطلاعات» درباره مزیت کتابش گفت: دانشجویان می‌توانند با مطالعه، ارتباط مباحث مختلف علم اطلاعات با نشانه‌شناسی در حوزه‌های مختلف ایده بگیرند.
اسدالله امرایی، از مترجمان پرکار کشورمان گفت: مطابقت دو فرهنگ و امکان انتقال داده‌های دو فرهنگ و مفاهیم دینی موجود و مباحث دیگر را هم باید در ترجمه لحاظ کرد.
آیت الله سیستانی به پرسشی درباره دعا کردن به فارسی در نماز واجب پاسخ گفته است.
دکتر قاسم زاده گفت:مرکز آموزش زبان فارسی ما باتوجه به سابقه و توانمندی‌ها،این مرکز مرجعیت دارد که سعی شده این مرجعیت در دوره جدید نیز تقویت شود و تاکنون میزبان بیش از ۱۲ هزار دانشجو از ۱۱۰ کشور جهان بوده است.
رئیس انجمن آثار و مفاخر کشور گفت: باید برنامه‌ریزی منسجمی صورت گیرد تا شهر خوی و همچنین شمس تبریزی در طول سال با اقبال ایرانیان و جهانیان علاقه‌مند به زبان فارسی و فرهنگ ایرانیان مواجه شود.
فاطمه عظیمی‌فرد، زبان‌شناس و نویسنده تاکید کرد: حضور دانش‌آموزان در فضای مجازی موجب مواجه آنها با شکسته‌نویسی، بی‌توجهی به خط و نحو زبان فارسی و گسترش زبان مخفی شده است.
تعدادی از شاعران انگلیسی و آمریکایی زبان از درون مایه‌های معنویت، عشق و تجربه انسانی مولوی در آثار خود استفاده کرده‌اند و امروزه ما می‌توانیم انعکاس افکار مولانا را در آثار مردمان غیر فارسی زبان نیز شاهد باشیم.
یک پژوهشگر، شاعر و منتقد ادبی گفت: غزل مولوی یا همان دیوان غزلیات شمس آیینه تمام نمای اوج غزل عرفانی در شعر فارسی است.
«ترجمە»، این واژه‌ی پنج هجایی، شورش و غوغایی در عالم بشریت به پا کرد که هیچ شمشیر و بمب اتمی، قدرت چنین نفوذی را در خود ندید. شورشی از جنس تمدن، غوغایی همتای آگاهی و جان تازه به واژه‌هایی که اگر ترجمه نمی‌شدند هیچ قراردادی را به خود اختصاص نمی‌دادند.
مولانا شاعری است همچون آفتاب روشن و تمام نشدنی که نمی‌توان سروده‌هایش را به زمان و مکان خاصی محدود کرد. او نه ایرانی، نه ترک و نه افغان است، بلکه مولانا یک انسان کامل جهانی و متعلق به کائنات است. داستان‌های مولانا متعلق به صلح جهانی است و به صلح جهانی نیز منتج می‌شود.
نویسنده و منتقد خوزستانی معتقد است: مولانا در سماع کلماتش به زبان پارسی جان تازه‌ای بخشیده و هر خواننده‌ا‌‌ی را به شوق می‌آورد و در اشعارش انواع پندها نهفته است که می‌تواند چراغ راه نسل‌ها را روشن کند.
